Osseointegrasyon implant yerleşiminin birincil amacıdır. Osseointegrasyon, canlı kemik ile implant yüzeyi arasında hiçbir yumuşak doku olmaksızın direkt temas ile oluşan yapısal ve fonksiyonel bağlantı olarak tanımlanabilir. Klinik olarak ise osseoeintegrasyon, bir implantın kemikte asemptomatik sert fiksasyonu ile oklüzal kuvvetlere dayanma kabiliyeti olarak tanımlanabilir. İmplant uygulamasının ilk çalışmaları 1952 yılında Brånemark tarafından kemik iliği iyileşmesinin mikroskopik incelenmesi ile atılmıştır. İmplant bilimi, nanoteknoloji ve biyoteknolojideki gelişmeler; kemik-implant bağlantısının daha iyi anlaşılması ve yıllar boyu yapılan implant vakalarından gelen geri bildirimler ile önemli bir yol almıştır. Geliştirilmiş görüntüleme teknikleri diş implant uygulaması için tanıya yardımcı olurken; implant geometrilerinin, yüzeylerinin çeşitliliği ve çeşitli cerrahi tekniklerin gelişmesi ile birlikte birçok hastaya diş implantı uygulanması mümkündür.
TR
EN